De Tour de France is voor mij vakantie. Allereerst vanwege de prachtige landschappen waar de karavaan doorheen trekt en die de Franse televisie met Zonnekoning-grandeur in beeld brengt. Regelmatig zwenkt de camera-helikopter weg van het peloton om majestueus rond een kasteel te cirkelen. Of rond een bergtop, een riviermonding, een kathedraal. Onderin beeld verschijnt de naam van het chateau of het gebergte, zodat de kijker dit kan noteren als eerstvolgende vakantiebestemming.
Maar de charme van de Tour wordt voor een groot deel ook
bepaald door het elegante commentaar van de Belgische Sporza-journalist Michel
Wuyts. In bloemrijk, maar vederlicht Vlaams begeleidt hij de coureurs naar de finish, daarbij
gesecondeerd door ex-wielrenner José De Cauwer. De heren bezigen een zeer
doeltreffend jargon: er zijn per ploeg ‘kopmannen’ en ‘knechten’. Renners kunnen
‘van voren zitten’, of ‘van achteren’ natuurlijk. Het spandoek dat de laatste
kilometers naar ‘de meet’ (= de finish) aangeeft, wordt steevast ‘de vod’ genoemd.
Een sterke renner is ‘ne krachtmens’ die ‘met enkele
lendenrukken’ er ‘een flinke snok’ aan kan geven. Ook kunnen renners er ‘een
patat op geven’. Wuyts en De Cauwer bedienen zich daarnaast van sappige Vlaamse
uitdrukkingen, zoals ‘van God en klein Pierke (= van Jan en alleman) wegrijden’.
Of iemand ‘de levieten lezen’ (= de les lezen). ‘Vijgen na Pasen’ is mosterd na
de maaltijd. De dingen zijn zoals ze zijn. Voormalig Tourwinnaar Contador had
moeite met de hellingen in de Pyreneeën en moest ‘zijn zadel in zijn poep (=
tussen zijn billen) steken’ om vooruit te komen.
Het commentaar is zeer plastisch allemaal, maar bij Wuyts nooit
plat. Het is licht en getuigt van een grote liefde voor de sport. Af en toe
doorspekt hij zijn commentaar met elegant Frans. Renners die staand op de
pedalen een helling beklimmen gaan ‘en danseuse’ de berg op. Het mooiste
staaltje vakmanschap heeft Wuyts laten zien toen hij als gast in een televisieshow voor
de vuist weg commentaar moest geven bij een willekeurige compilatie van
wielerfragmenten. De redactie had er als verrassing een beeld in gemonteerd
van een fietsende hond. Zonder blikken of blozen voegde Michel Wuyts in zijn
betoog in: “En dit, dames en heren, is een pédaleuse de charme…”
Dit smakelijke Vlaams parelt de huiskamer in met de beelden
van een warm en zonnig Frankrijk. Naar het Zuiden gaan we, op vakantie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten