Met mijn GUT Taalgevoel ontkom ik niet aan de gevoelswaarde van schuttingtaal. Die wordt doorgaans gebruikt als uitdrukking van een sterke en negatieve emotie. Toch is het woord kaa-uu-tee een prettig woord om je woede mee te uiten. En buitengewoon effectief: een krachtiger expressie van vechtlust dan de K is er niet. Dan, met ademondersteuning, een mooie neerbuigende U. En je spuugt het woord uit met een vlijmscherpe T. Zo, die zit. Het feit dat het ook nog eens een woord uit de verboden regio van de genitalia betreft, kan het gevoel van voldoening versterken. Ik ben lekker stout!
En dan is er nog de “evenknie” el-uu-el. Ook dit woord drukt
verontwaardiging uit, maar van een heel andere orde. Met dit woord wordt iemand
zeer doeltreffend een gebrek aan (morele) stevigheid verweten. Twee keer een L
is natuurlijk ook bijzonder slap en in het midden weer die neerbuigende U. In
het Engels wieg je, met nog een extra L, er iemand mee in slaap, maar dan
klinkt de U wat meer als een ah.
Voor rigiditeit in gedrag is er dan weer het woord pee-ie-kaa. En
dat spreekt: een ploffende P, een verticale Ì en een krachtige K; een woord dat
staat. Het woord wordt dan ook lang niet altijd pejoratief gebruikt. In
bepaalde kringen is het zelfs een koosnaampje.
Er is natuurlijk een wereld aan meerlettergrepige
schuttingwoorden, maar de kracht van bovengenoemde woorden zit hem in de
bondigheid. En in de verwijzing naar het gebied van de oerdriften, de
geslachtsdelen.
Ook in minder expliciete krachttermen liggen die driften
altijd op de loer. Mijn ouders bezigden de ogenschijnlijk respectabele, en
grappig klinkende, uitdrukking ‘lik-mijn-vestje’ voor iets dat slecht was
uitgevoerd. Een halfslachtige reparatie was bijvoorbeeld ‘een reparatie van
lik-mijn-vestje’. Toen ik de jaren des onderscheids bereikte en tegelijk mijn
taalgevoel voor Frans zich ontwikkelde, kon mijn dirty mind in ‘vestje’ toch
niets anders zien dan een verbastering van het Franse fesses. De kaa-oo-en-tee dus.
Excusez le mot, lezer. De volgende keer blog ik weer heel
netjes.
Zo over schuttingtaal filosoferend, wordt het (nog) lastiger mijn kinderen het bezigen hiervan te verbieden (of mezelf ervan te weerhouden!).
BeantwoordenVerwijderenMaar wie is er nou de baas, sodemeknorhanen?
BeantwoordenVerwijderen