REFLECTIE

Toen ik laatst voor het stoplicht stond te wachten, reed er een vrachtauto door mijn blikveld met daarop het woord REFLECTIELIJNEN. Daar moest ik even over nadenken. Wat vervoerde die auto? Lijnen waarlangs gedachten zich ontwikkelen? Toen drong de betekenis van het logo tot mij door, dat ik ook in een flits voorbij had zien komen. Een gestileerde asfaltweg met daarop markeringsstrepen. O, lijnen die reflecteren!

Ik had het woord reflectie opgevat als een van die leenwoorden waarmee in het hedendaagse Nederlands begrippen worden gepimpt. Reflectie in plaats van overpeinzing. Ambitie in plaats van eerzucht. Passie in plaats van hartstocht (NB Een recente tweet in mijn inbox: ‘Ben jij gepassioneerd in Sales en Social Media? Kom werken voor…’). Aan die mode bleek ik nu zelf ook ten prooi te zijn gevallen door “reflectielijnen” op te vatten als een term uit een yoga- of managementcursus.

Deze woorden zijn geleend uit het Angelsaksische economische verkeer. Het zijn veelbelovende woorden die de suggestie in zich dragen dat je je leven met deze tools beter kunt vormgeven. Zelfrealisatie door zelfreflectie, door passie, ambitie, missie en visie. Je hebt tegenwoordig geen hobby meer, maar een passie. Of een ambitie.

Leenwoorden zijn onvermijdelijk, zeker in deze tijd van globalisering. Maar toch kan het geen kwaad om  - in ieder geval in je gedachten -  je af te vragen wat het Nederlandstalige alternatief is van een leenwoord. Dan wordt het begrip veel concreter, het wordt een beeld. Hartstocht en eerzucht, het zijn allebei krachten die je voortstuwen; de eerste vanuit je hart, de tweede naar de eer toe.

Zending of opdracht; hoe vertaal je missie, Zuster? Sommige begrippen zijn misschien lastiger in het Nederlands te vatten, omdat ze dan te ouderwets, te moralistisch en zwaar klinken. Maar toch is het leuk om de taal tot in al zijn uithoeken te onderzoeken. De winst is dat je dan beter kan begrijpen wat je aan het doen bent. En misschien ook wel waar je naar toe gaat, langs die reflectielijnen.